حضرت پیامبر صلی الله علیه والله فرمودند:

من دخترم را فاطمه نامیدم زیرا خدای عزوجل او وکسی را که دوست دار او باشد از آتش جدا ودور کرده است .

وَ قَالَ [عليه السلام] لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِى عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ وَ لَكِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِى الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيْدِى وَ الْأَقْدَامِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةَ
قال الرضى و أقول صدق ع إن المرض لا أجر فيه لأنه ليس من قبيل ما يستحق عليه العوض لأن العوض يستحق على ما كان فى مقابلة فعل الله تعالى بالعبد من الآلام و الأمراض و ما يجرى مجرى ذلك و الأجر و الثواب يستحقان على ما كان فى مقابلة فعل العبد فبينهما فرق قد بينه ع كما يقتضيه علمه الثاقب و رأيه الصائب .

و درود خدا بر او به يكى از يارانش كه بيمار بود فرمود : خدا آنچه را كه از آن شكايت دارى ( بيمارى ) موجب كاستن گناهانت قرار داد ، در بيمارى پاداشى نيست اما گناهان را از بين مى برد ، آن ها را چونان برگ پاييزى مى ريزد و همانا پاداش در گفتار به زبان ، و كردار با دست ها و قدم هاست ، و خداى سبحان به خاطر نيت راست ، و درون پاك ، هركس از بندگانش را كه بخواهم وارد بهشت خواهد كرد .
مى گويم : ( راست گفت امام على [عليه السلام] ” درود خدا بر او باد ” كه بيمارى پاداشى ندارد ، بيمارى از چيزهائى است كه استحقاق عُوُض دارد ، و عوض در برابر رفتار خداوند بزرگ است نسبت به بندة خود ، در نا ملايمات زندگى و بيمارى ها و همانند آن ها ، اما اجر و پاداش در برابر كارى است كه بنده انجام مى دهد. پس بين اين دو تفاوت است كه امام [عليه السلام] آن را با علم نافذ و رأى رساى خود ، بيان فرمود .

***************

حکمت 42 نهج البلاغه

 
قال اميرالمؤ منين عليه السلام :

 كما ان الصدى ياكل الحديد حتى يفنيه ، كذالك الحسد يكمد الجسد حتى يفنيه .
همچنانكه زنگ آهن را مى خورد تا اينكه نابودش كند، حسد نيز بدن آدم را مى خورد و بيمار مى كند، تا از بين ببرد!

همانطورى كه آهن را خورد زنگ ****حسد جسمت كند بيمار و بى رنگ
تو از بخل و حسد جانا بپرهيز ****مزن بر جسم و جانت حربه تيز

عالم محضرشهداست،اماکو محرمي که اين حضور را دريابد و در برابر اين خلاء ظاهري خود را نبازد… زمان مي­گذرد و مکانها فرو مي­شکننداماحقايق باقي است…

شهيد آويني

قال رسول الله صلى الله عليه و آله لعلى يا على :

 من خاف الناس لسانه فهو من اهل النار.
يا على كسى كه مردم از زبانش بترسند، او از اهل آتش است .

هر آنكس خلق ترسد از زبانش ****بود در آتش دوزخ مكانش
زبانت را، زبد گفتن نگهدار ****تو خلق الله را با آن ميازار