روح الامین پیچیده امشب کوه در کوه

نوشته شده توسط 8ام بهمن, 1390

روح الامین پیچیده امشب کوه در کوه                                       آشوب جان در برگرفته کهکشان را

                                                                                                                (محمد کاظم کاظمی)

از تاریخ ابن عساکر نقل کرده اند که از شخصی به نام مدرک بن زیاد روایت کرده که گوید :

ما در باغ های ابن عباس بودیم که امام حسن (علیه السلام)و امام حسین (علیه السلام)و پسران عباس وارد شدند و مقداری در باغ گردش کردند.سپس در کنار یکی از جوی های آن نشستند.آنگاه امام حسن (علیه السلام)فرمود:

«یا مدرک هل عندک غذاء»؟؛ ای مدرک آیا غذایی داری ؟

عرض کردم : آری ،و به دنبال آن قرص نانی با قدری نمک و دو شاخه سبزی نزد آن حضرت بردم،و امام (علیه السلام)آن را خورده و فرمود:«یا مدرک ما اطیب هذا»؛ای مدرک چه غذای خوبی!

پس از آن غذایی در نهایت خوبی آوردند، و امام (علیه السلام)متوجه مدرک شده و به او دستور داد غلامان را جمع کند و آن غذا را نزد آنها بگذارد.

مدرک غلامان را جمع آوری کرد و آنها از آن غذا خوردند،ولی امام (علیه السلام)چیزی از آن نخورد.

مدرک عرض کرد :چرا از غذا نمی خورید؟

امام (علیه السلام)فرمود:«اِنَّ الطَعام اَحبُّ عندی»به راستی که من همان غذا را بیشتر دوست دارم.

(تاریخ ابن عساکر،ج4،ص212)

اطلاعیه

نوشته شده توسط 29ام دی, 1390

باسمه تعالی

اطلاعیه

جلسه دفاعیه تحقیقات  پایانی سطح دو

خانم ها :

1-   سمانه دوستی دیلمی

2-   صغری دیلم

3-   فاطمه مسعودی

4-   زهرا بارانی

5-   اعظم محمدی

  با موضوعات :

1-               نشئه های گذر انسان ( عالم ذر رحم مادر دنیا- برزخ- قیامت )

2-               زیبایی های رفتاری و معاشرتی در کتاب و سنت

3-               جهاد اقتصادی از دیدگاه آیات و روایات

4-               بررسی عوامل سقوط انسان از انسانیت

5-               بررسی تأثیر تهاجم فرهنگی بر جامعه زنان

با حضور :

        اساتید راهنما : جناب آقای زنگانه جناب آقای عنایت ثانی

   

        استاد داور :    سرکار خانم عباسی

      در تاریخ :           27/10/90

        مکان :         سالن اجتماعات مدرسه علمیه خاتم الاوصیاء (عج)

برگزار می گردد .

 

حضور خواهران علاقمند بلامانع است

*************************************

باسمه تعالی

اطلاعیه

جلسه دفاعیه تحقیقات  پایانی سطح دو

خانم ها :

1-               محدثه حسینی

2-               ام البنین خارکی

3-               پروین زاهدی

4-                سمیه میر کبیر

5-               نسرین زاهدی

6-               الهام خاندوزی

با موضوعات :

6-               تأثیر لقمه حلال و حرام در سعادت آینده انسان

7-               نقش استعمار در پیشگیری از انحرافات 

8-               نقش مهارت زندگی در پیشگیری از طلاق

9-               نقش مهارت های زندگی در پیشگیری از استرس

10-           نقش زنان در دفاع مقدس

11-           بررسی عواقب صحابه پیامبر (ص)  

با حضور :

           اساتید راهنما : حضرت حجت الاسلام والمسلمین ریاحی   جناب آقای احمدی سرکار خانم جهان تیغ  

   

        استاد داور :    سرکار خانم عباسی

      در تاریخ :       29/10/90

       مکان :        سالن اجتماعات مدرسه علمیه خاتم الاوصیاء (عج)برگزار می گردد .

 

حضور خواهران علاقمند بلامانع است

از غربت آن غریب کن یاد امشب

نوشته شده توسط 29ام دی, 1390

ای شیعه بزن ناله و فریاد امشب
از غربت آن غریب کن یاد امشب

آشنايى با امام رضا (عليه السلام):


نامهاى امام:
امام رضا(علیه السلام) در سال 148 هجرى قمرى يعنى حدود (1250) سال پيش در شهر مدينه به دنيا آمد. پدر ايشان امام موسى بن جعفر(علیه السلام)، يعنى امام هفتم شيعيان و مادرشان بانويى بزرگوار و خردمند به نام (تكتم) يا (نجمه) بود. امام رضا(علیه السلام) در همان سالى زاده شد كه پدربزرگ ايشان، يعنى حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام)، به شهادت رسيد.
نام ايشان (على ) است، ولى بر اساس شيوه اى كه در ميان اعراب مرسوم است، به وى (ابوالحسن) مى گفتند. اين گونه اسمها را (كنيه) مى نامند. علاوه بر نام و كنيه، گاه عنوان ديگرى نيز به افراد مى دهند كه آن را (لقب) مى گويند. امام هشتم داراى لقب هاى متعددى است. از جمله معروف ترين اين القاب، (رضا)، (عالم آل محمد)، (غريب الغرباء)، (شمس الشموس) و (معين الضعفاء) است. ناميدن هر فرد به اين نامها، يعنى اسم، كنيه و لقب دليل خاصى دارد. گفته اند كه وى را به اين جهت (رضا) لقب داده اند كه خدا از او راضى است.
دوران كودكى و جوانى امام در مدينه گذشت. اخلاق نيكو، دانش فراوان، ايمان و عبادت بسيار از ويژگى هايى بود كه امام را مشخص مى ساخت.

شخصيت اخلاقى امام:
از خوش اخلاقى امام سخن بسيار گفته اند. در اين جا به چند نمونه آن توجّه كن و ببين كه امام در برخورد با مردم به چه نكات ريزى دقّت مى كرده است. همه اينها براى ما درس (چگونه زيستن) است:
ـ هيچ گاه با سخن خود، ديگران را آزار نداد.
ـ سخن هيچ كسى را قطع نكرد.
ـ به نيازمندان بسيار كمك مى فرمود.
ـ با خدمتگزاران خود بر سر يك سفره مى نشست و غذا مى خورد.
ـ هميشه چهره اى خندان داشت.
ـ هرگز با صداى بلند و با قهقهه نمى خنديد.
ـ هنگام نشستن، هرگز پاى خود را در حضور ديگران دراز نمى كرد.
ـ در حضور ديگران هرگز به ديوار تكيه نمى زد.
ـ به عيادت بيماران مى رفت.
ـ در تشييع جنازه ها شركت مى جست.
ـ از مهمانان خود، شخصا پذيرايى مى كرد.
ـ وقتى بر سر سفره اى مى رسيد، اجازه نمى داد تا به احترام او از جاى برخيزند.
ـ به پاكيزگى بدن، موى سر و پوشاك خود بسيار توجه داشت.
ـ بسيار بردبار و صبور و شكيبا بود.
اينها گوشه اى از اخلاق امام بود. آيا با داشتن اين اخلاق و رفتار نبايد خدا از او راضى و خرسند باشد؟ و آيا سزاوار نيست كه او را (رضا) بنامند؟
آيا كسى كه خدا از او خشنود است، مردم از او خرسند نيستند؟ اين گونه هست كه نام (رضا) براى آن امام بزرگوار برازنده و سزاوار است.


امام رضا (علیه السلام)، هشتمين امام از اين پيشوايان پاك و گرامى است. امام رضا (علیه السلام) تنها امام از اين عزيزان است كه قبر مطهرش در ايران قرار دارد كه شيعيان براى زيارت آن همواره به آن جا مى روند. آيا مى دانى زيارتگاه امام در كدام شهر است؟

 

 

 

بر در دوست به امید پناه آمده ‎ایم                            همره خیل غم و حسرت و آه آمده‎ایم
چون ندیدیم پناهى به همه مُلک جهان                        لاجرم سوى رضا بهر پناه آمده ‎ایم

در شب شهادت امام رضا التماس دعا دارم

پیام شهید همت

نوشته شده توسط 17ام دی, 1390

پیام من فقط این است در زمان غیبت اطاعت محض از ولایت فقیه داشته باشید.

«شهید حاج ابراهیم همت»

خورشید تمام کائنات

نوشته شده توسط 14ام دی, 1390

خورشید تمام کائنات است حسین                                             گلبارش ابر برکات است حسین

«محمدرضا کوزه گرکابحی»

 

جناب آقای حاج علی فتحعلی تعریف کردند: در یکی از دفعاتی که آقای حاج شیخ جعفر مجتهدی در بیمارستان آیت الله گلپایگانی بستری شدند تمام اطباء بالاتّفاق به آقا گفتند : شما اصلاً نباید گریه کنید ، و در غیر اینصورت نابینا خواهید شد. آقا در جواب به آنها فرمودند : ما بدون گریه بر حضرت امام حسین (علیه السلام) نمیتوانیم زنده بمانیم.

ما طفل مکتبیم و بود گریه درس ما               ای دل بکوش تا سَبَق خود روان کنیم.

«لاله ای از ملکوت - سفید آبیان - ص172»


  •