معروف یعنی هر آنچه دین و عقل او را خوب می داند و به او فرمان می دهیم.
منکر یعنی هرکاری که عقل و دین او را بد می داند منکر است و باید از او نهی کرد.
امر به معروف نشانه هایی دارد که از جمله آن عشق انسان به مکتب و مردم،آزادی در جامعه ،فطرت بیدار،تشویق نیکوکاران در جامعه؛ تلخ کردن کام خلاف کاران و … می باشد.
تمام پدران و مادران ما در طول تاریخ فرزندان خود را به کارهایی وا داشته و از کارهایی نهی کرده اندپس امر به معروف و نهی از منکر چون ریشه در درون ما دارد و مربوط به زمان و مکان خاصی نیست،هرمسئله ای که این گونه فراگیر باشد.نشانه فطری بودن آن است.امر به معروف در قرآن جایگاه والایی دارد به طوری که در سوره عصر شعار مسلمانان هنگام جدایی از یکدیگر در جمله(تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر)اشاره کرده است.و قرآن نیز بزرگترین وظیفه انبیاء را امر به معروف و نهی از منکر می داند به طوریکه می فرماید:ما در میان هر امتی پیامبری مبعوث کردیم که مهم ترین وظیفه آن دو چیز است:یکی امر به یکتاپرستی(ان اعبدوالله) و دیگری نهی از طاغوت ها که بزرگترین منکرهاست(اجتنبوا الطاغوت)

نمونه بارز معلم امر و نهی امام حسین(علیه السلام) بودند که در احیای این امر واجب وقتی لشکریان یزید به اهل بیت حمله ور شدند.آخرین جمله ای که فرمودند این بود که اگر دین ندارید لااقل در دنیا خود آزاد باشید.پیامبر نیز در مورد افرادی که در احیای این امر نکوشیدند می فرماید:به خدا سوگند از امت من گروهی از قبرها برمی خیزند در حالی که بوزینه اند این قیافه ها به این خاطر است که انها قدرت نهی از منکر را داشته اند اما با گنه کاران سازش کردند.
در آخر می توانیم درس بگیریم که: در احیای امر به معروف و نهی از منکر باید تلاش کرد حتی در لحظه اخر عمر،این امر واجب است حتی نسبت به وحشی ترین افراد،حتی اگر چند منکر باشد باز هم نسبت به یکی از آن ها واجب است اقدام کنیم برای حمایت از ناموس نهی از منکر و امر به معروف از بزرگترین واجبات است.

نوشته شده توسط :فاطمه میرزایی
طلبه پایه پنجم