آيه شماره 109 از سوره توبه
أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَى تَقْوَى مِنَ اللّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَم مَّنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىَ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
آيا كسى‏كه بنيان (كار) خود را بر پايه‏ى تقوا و رضاى الهى قرار داده بهتر است، يا كسى كه بنياد (كار) خويش را بر لبه‏ ى پرتگاهى سست و فروريختنى نهاده كه او را در آتشِ دوزخ مى‏اندازد؟ خداوند گروه ستمگر را هدايت نمى‏كند.
ارزش كارها به نيّت آنان است، نه ظاهر اعمال. مسجد قبا براى خدا ساخته شد و مسجد ضرار با انگيزه‏ى تفرقه‏ افكنى!«اسس بنيانه على التقوى»
بنياد باطل بر باد است. «بنيانه على شفا جرفٍ هار»
سوء استفاده از مراكز مذهبى و باورهاى دينى مردم، ظلم است. «الظالمين»