زندگی جستجوی خوشبختی

و تلاش برای به دست آوردن آن نیست ،

زندگی مبارزه برای حفظ خوشبختی است .

ما وقتی آفریده شدیم

خوشبختی را به دست آوردیم

باید تلاش کنیم آن را از دست ندهیم

این نگاه قدرت انسان را مضاعف می کند

وامیدی بیشتری به انسان میدهد

مردی با پدرش در سفر بود که پدرش از دنیا رفت از چوپانی در آن حوالی پرسید :چه کسی بر مرده های شما نماز می خواند ؟
چوپان گفت : ما شخص خاصی را برای این کار نداریم خودم نماز آنها را می خوانم
مرد گفت : پس لطف کن نماز پدر مرا هم بخوان !
چوپان در مقابله جنازه ایستاد و چند جمله ای زمزمه کرد و گفت نماز تمام شد !
مرد که تعجب کرده بود گفت این چه نمازی بود که خواندی ؟
چوپان گفت بهتر از این بلد نبودم
مرد از روی ناچاری پدر را دفن کرد و رفت. شب هنگام در عالم رؤیا پدرش را دید که روزگار خوبی دارد از پدر پرسید چه شده که اینگونه آسوده و راحتی
پدرش گفت هر چه دارم از دعای آن چوپان دارم
مرد فردای آن روز به سراغ چوپان رفت و از او خواست تا بگوید در کنار جنازه یپدرش چه دعایی کرده است ؟
چوپان گفت : وقتی کنار جنازه آمدم و ارتباطی میان من و خداوند برقرار شد ، با خدا گفتم :” خدایا اگر این مرد امشب مهمان من بود برایش یک گوسفند می کشتم حالا این مرد امشب مهمان تو ست ببینم تو با او چگونه رفتار میکنی
به نام خدای آن چوپان …
گاهی دعای یک دل صاف ،از صد نماز یک دل پر آشوب بهتر است .

مردی با عالمی یهودی صحبت می کرد از او پرسید:

چرا خدا از راه بوته خاری با موسی (ع)صحبت کرد؟

عالم یهودی پاسخ داد:اگر هم درخت زیتون یا بوته تمشکی را انتخاب می کرد ،همین سوال رامی کردید

اما سوالتان را بی جواب نمی گذارم خدا بوته خار بیچاره و کوچکی را انتخاب کرد تا نشان دهد

 بر روی زمین جایی نیست که او حضور نداشته باشد

منبع:قصه هایی برای قصه ها