ديروز عصر که با خمپاره سنگر تدارکات را زدند. نمي دانيد تدارکاتچي بيچاره چه حالي داشت، بايد بوديد و با چشمان خودتان مي ديديد. دار و ندارش پخش شده بود روي زمين، کمپوت، کنسرو، هر چه که تصورش را بکنيد، همه آنچه احتکار کرده بود! انگار مال بابايش بود. بچه ها مثل مغولها هجوم بردند، هر کس دو تا، چهارتا کمپوت زده بود زير بغلش و مي گريخت و بعضي همانجا نشسته بودند و مي خوردند. طاقت اينکه آنرا به سنگر ببرند نداشتند، دو لپي مي خوردند و شعار مي دادند: جنگ جنگ تا پيروزي، صدام بزن، صدام بزن جاي ديروزي!