اي كساني كه منافع شخصي را سرلوحه كارهاي خود داده ايد! بي تفاوت به تمام ظلمها و خونريزيها در جهان دست روي دست گذاشته ايد و تماشا مي كنيد پس كجا رفتند آن غيرتها، مردانگيها و انسانيتها؟ چرا؟ چرا سرهايتان را روي زانو هاي ايادي شرق و غرب - اين شياطين كثيف - گذاشته و خوابتان برده است؟ شهيد حميد رحيمي كشه

اومده بود مرخصي. نصفه شب بود که با صداي ناله ش از خواب پريدم. رفتم پشت در اتاقش. سر گذاشته بود به سجده و بلند بلند گريه مي کرد؛ مي گفت: «خدايا اگر شهادت رو نصيبم کردي مي خواهم مثل مولايم امام حسين(عليه السلام) سر نداشته باشم. مثل علمدار حسين(عليه السلام) بي دست شهيد شم…»
وقتي جنازه ش رو آوردند، سر نداشت. يک دستش هم قطع شده بود، همون طور که دوست داشت. مثل امام حسين(ع)، مثل حضرت عباس(ع)….
«شهيد ماشاءالله رشيدي »