به بانواني که مي خواهند در خارج منزل به کاري اشتغال داشته باشند، توصيه مي شود به نکات زير توجه نمايند:

1 . در انتخاب شغل با شوهرتان به تفاهم برسيد و بدون اجازه او شغلي را انتخاب نکنيد، که اين امر آرامش و صفاي خانوادگي را بر هم مي زند و زندگي را بر شما و فرزندانتان تلخ مي گرداند. اين حق شوهر است که اجاز بدهد يا ندهد. به شوهران اين قبيل خانم ها توصيه مي شود که اگر در شغل همسرشان مانعي نمي بينند، لج بازي نکنند و اجازه بدهند به شغل مورد پسندش مشغول باشد، هم به مردم خدمت مي کند هم به اقتصاد خانواده.
2 . در خارج منزل و در محل کار، حجاب اسلامي را کاملاً رعايت نماييد. ساده و بي آرايش به محل کار برويد، از معاشرت با مردان بيگانه تا حد ممکن دوري کنيد. اداره جاي کار و خدمت است، نه جاي رقابت و خود نمايي. شخصيت به لباس، زر و زيور نيست، بلکه به متانت، سنگيني، کارداني و انجام وظيفه است. آرامش، وقار و سنگيني خود را حفظ کنيد، هم محترم باشيد هم احساسات و عواطف لطيف همسرتان را جريحه دار نسازيد، لباس هاي زيبا، آرايش، زر و زيورتان را در خانه و براي همسرتان بگذاريد.
3 . در عين حال که شما در خارج به کار اشتغال داريد، ولي شوهر و فرزندانتان انتظار دارند از کار خانه داري، شوهرداري و بچه داري نيز غفلت نکنيد. با کمک و همکاري شوهرتان نظافت منزل، طبخ غذا، شستن ظروف و لباس ها و ساير امور خانه را تنظيم کنيد و در مواقع مناسب انجام دهيد. منزل شما بايد مانند منزل ساير مردم، بلکه بهتر اداره شود. کار کردن در خارج منزل، مجوز اين نيست که به کارهاي منزل نرسيد و شوهر و فرزندانتان را ناراحت سازيد. کار در خارج از منزل، اصل نيست، اصل آن است که کار در منزل ـ که آسايشگاه اعضاي خانه است ـ انجام گيرد.
به شوهران چنين بانواني نيز توصيه مي شود که در امر خانه داري و بچه داري حتما با همسرشان تعاون و همکاري نمايند. از او انتظار نداشته باشند که هم به شغلش ادامه دهد و هم کارهاي منزل را به تنهايي انجام دهد چنين انتظاري نه مقتضاي شرع است و نه مطابق انصاف و وجدان و نه رسم صفا و محبت و آيين همسرداري. انصاف اقتضا دارد که کارهاي منزل را در بين خودشان تقسيم نمايند و هر يک از آن ها با تناسب حال و وقت، کارهايي را انجام دهند.
4 . اگر بچه دار هستيد، او را يا به کودکستان بسپاريد يا نزد شخص امين و دل سوز و مهربان بگذاريد و به محل کار برويد. مبادا او را تنها در اتاق بگذاريد و برويد که کار بسيار ناروا و خطرناکي است. علاوه بر خطرات احتمالي، موجب ترس و عقده و بيماري هاي رواني خواهد شد.
5. اگر احساس ضرورت مي کنيد که به شغل ديگري غير از مشاغل مذکور مشغول باشيد، حتما با همسرتان تفاهم نماييد و با اجازه و صلاح ديد او کار بگيريد، و اگر موافقت نکرد از آن شغل منصرف شويد، و در صورت موافقت، سعي کنيد شغلي را انتخاب کنيد که کم تر با مردان بيگانه در تماس و ارتباط باشيد که اين کار هم به صلاح خودتان است و هم به صلاح جامعه و به هر حال حجاب اسلامي، ساده و بي آرايش بيرون رفتن را حتماً رعايت کنيد.[1]

پی نوشت :
1.ابراهيم اميني، همسرداري، ص 192 - 195