به نام خدایی که از من به من مهربونتره
عاشورا در سرنوشت زمین رقم خورد،از همان ابتدا که مردِ بزرگ دین معرفت،پیامبر اسلام در راه حقیقت بارها زخم خوردند و لب به شِکوه نگشودند.
همان محمد(صلی الله علیه و آله)که جدّ حسین(علیه السلام) است.مردمی که زخم فرومایگان و بردگان طائفی را در راه عبودیت محض و خالص ،بر تن و جان خویش متحمل شد و مرهم نهاد،به یاد عاشورایی عاشورایی تر!
شاید تاریخ بهترین زبان گویا،برای یادآوری گذشته و چشم اندازی برای آینده باشد.شیخ اسلام عاشورایی در طائف گدارند که تنها یک نفر مسلمان شد، شاید ایشان در برگه تاریخ شهرت چندانی نداشته باشند،اما مسلمانی بنام نیست،به ماهیت درون آدمیست «مگر نه آنکه آدمی را آدمیت لازم است؟!»آدمیت فقط در اسلام محمد(صلی الله علیه و آله)گنجانده شده است.

به گمانم عاشورا ،با گوشت و پوستِ زمین و مردانی از جنس معراج چون محمد (ص) و اهل بیتش عجین شده و یا کربلا که نشان قدم خون خداست.اسم شب،و عاشورا رمزی برای عروج می باشد.
عاشورا برایم تاریکیِ دلِ مردمانی شیطان صفت را یادآورست که چشمِ دلشان را بر قرآن ناطق بستند و چشمِ نَفسِ افسار گسیخته شان را بر مقام و منصب گشودند.
عاشورا پر از درد است و کربلا خیمه گاه درد و استقامت.و پِیِ این خیمه زمین است و کل روزهای زندگی ِ آب .زمین خون خدا را مکیده .هرگز کربلا در عاشورا خلاصه نمی شود.این عشق و دلدادگی در رگِ جان و اندیشه آدمیان جاریست.
مقام آزادگی و بندگی حرّ و قیام به خون خواهی حسین (ع)با اندیشه و عمل مختار ،زمانی برای آیندگان آشکار و ثابت شد که حسین(ع)با ریختن خون خودش چیزی ورای افسانه و خیال،حجتش را به اتمام رساند.
حسین(ع)تمام وجودش لاله ی گوشی بود که سخنان خدا را می شنید،خدا که خودش آب را مهریه مادرشان قرار داد،به خیال آن کوردلان ،آب را از فرزندان زهرا(س)دریغ کردند اما حقیقتاً تقدیر اینگونه خواست تا عطر زمین کاملا از وجودشان پاک و به مقام شهادت نایل شوند.
سالار شهیدان تا قیامت به سال های بعدِ خویش امان نامه ای به شرط فرمانبری مهدی موعود(عج)به ما داد،نه به شرط بردگیِ شیاطین بعد از یزید که شراب خودخواهی نوشید و بر چهره ی حق خط بطلان کشید که جزایش سرلوحگی جهنم است به جاویدان نه فقط چند صباحی.
تمامیه زمین در عاشورا به نام کربلا سند خورد زیرا حسین(ع)با خونش و زینب(س) با صبرش جلوه ای از حق را بر زمین و آسمان نقش بستند،تا غافلان از خواب غفلت برخیزند،جامه ی عشق یا علی(ع)و خدا دوستی برتن کشند آری این است کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ….!

نوشته شده توسط:بهناز لکزائی(طلبه پایه اول)