پیراهن سیاه ز تن دور می‌کنیم

آن را ذخیره کفن و گور می‌کنیم

اجر دو ماه گریه بر غربت حسین

تقدیم مادرش از ره دور می‌کنیم

عزاداریتان قبول، ماه ربیع مبارک

ای رفیقان که سوی شهر حسین در سفرید…
این دل غمزده و زار مرا هم ببرید…

زیر یک پرچم و بیرق، همگی سینه زدیم…
شرط و انصاف نبوده که شما ها بپرید…

فکر این مساله بدجور خرابم کرده…
که چرا شاه کرامت دل من را نخرید…

من شنیدم که در این خانه بد و خوب یکیست…
ولی فهمیده ام انگار شما خوب ترید…

و ببالید به خود چون که رسیدید حرم…
بین خوبان زمان از همه خوبان به سرید…

به مقام علی اکبر که رسیدید مرا یاد کنید…
جان زینب به سوی مقتل ارباب نرید…

یک نصیحت کنم و از همگی ذکر دعا…
مدیونید از آن شهر کفن ها بخرید…

☆ به وقت مرگ مبادا مرا کفن بکنید…
که من غلامَمو ، ارباب بی کفن دارم ☆

التماس دعا

آبی برای نظافت و جایی برای خوابیدن و لبی برای لبخند زدن درین دنیای نامردی ها نیست …… آرزویی که مگر تو و برادرت در خواب ببینید . بخواب که همه خوابیم و کور .

غم مخور ایام هجران رو به پایان می رود                 این خماری از سر ما می گساران می رود

پرده را از روی ماه خویش بالا میزند                        غمزه را سر می دهد غم از دل و جان می رود

جمعه یعنی….

جمعه یعنى یک غزل دلواپسى / جمعه یعنى گریه هاى بى کسى

جمعه یعنى روح سبز انتظار / جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار

بى قرار بى قراریهاى آب / جمعه یعنى انتظار آفتاب

جمعه یعنى ندبه اى در هجر دوست / جمعه خود ندبه گر دیدار اوست

جمعه یعنى لاله ها دلخون شوند / از غم او بیدها مجنون شوند

جمعه یعنى یک کویر بى قرار / از عطش سرخ و دلش در انتظار

انتظار قطره اى باران عشق / تا فرو شوید غم هجران عشق

جمعه یعنى بغض بى رنگ غزل / هق هق بارانى چنگ غزل

زخمه اى از جنس غم بر تار دل / تا فرو شوید غم هجران دل

جمعه یعنى روح سبز انتظار / جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار

بى قرار بى قراریهاى آب / جمعه یعنى انتظار آفتاب

لحظه لحظه بوى ظهور مى آید / عطر ناب گل حضور مى آید

سبز مردى از قبیله عشق / ساده و سبز و صبور مى آید

شب مهتاب ، اقیانوس ، باران

به شوق جلوه ای مانوس ، باران

بگو کی افتابی می شوی ، کی

نگاهم می شود فانوس باران

کاش از دلبر نشانی داشتیم

برسر کویش مکانی داشتیم

از برای مهدی صاحب الزمان (عج )

کاش در دل جمکرانی داشتیم

عاقبت یک روز مغرب محو می شود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود

شرط می بندم زمانی که نه زود است نه دیر

مهربانی حاکم کل مناطق می شود .

تو که درد آشنای اهل دردی

تو که دست کسی را رد نکردی

بگو حالا که دلهامان شکسته ست 

دلت می آید آیا بر نگردی

تمام عمر بی لبخند سخت است

به لبخند خودت سوگند ، سخت است

برای دیدنت تا جمعه بعد

تحمل می کنم ، هر چند سخت است

کمتر بترس ، بیشتر امیدوار باش

کمتر ناله کن ، بیشتر نفس بکش

کمتر حرف بزن ، بیشتر بشنو

کمتر متنفر باش ، بیشتر عشق بورز

و در این صورت است که تمامی چیزهای خوب جهان از آن تو خواهد بود .

علی ای مـاه تـابان شـب افـروز

علی ای زنده ی تاریخ هر روز

علی ای محـرم شب زنده داران

علـی ای هــمـره امـیــدواران

تو بـودی حـافـظ قـرآن سـرمــد

هـمـیشـه همـنشین ویار احمد

علی ای ذوالفقارت دین و ایمان

عـلی ای نـور چـشمان یتیمان

دوای درد مشـتـاقـان عتلی بـود

شهامت دروجودش منجلی بود

تـو مـولایـی بـرای شـیعـه رهبر

بـرای دخـت پیـغـمبر تـو همسر

تـو در روز جـزا مولـی امـیـری

چـه مـی گـردد اگر دستم بگیری

کلامـت روشنی بخش دل و جان

منـاجـاتـت بـرایـم دیـن و ایمان

نـبـاشـم لایـق وصـف تـو مــولا

کـه مـن نـاچیزم وهستی تودریا

تو مهتابی درون چشمه ی عشق

تـو دریـایی مـیان دیـده ی عشق

توبـاخونـت وضوکردی علی جان

به تنهـایی تـوخوکردی علی جان

همـیـشـه نـام تـو پـایـنــده بــادا

ایـا سـیـد عـلــی هـم زنــدا بــادا

« فاطمه حسینی »

جان من قربان توای جان جانانم بیا                            گلشنم بی گل شده ای روح رعنایم بیا

تابه کی انتظار مقدمت نالان شوم                              تابه کی بهر لیاقت بردرت گریان شوم

  تابه کی بهر ظهورت واله حیران شوم                    سوختم درآتش هجرانت ای جانم بیا

من که مردم از فراقت ای عزیز کردگار                    من که یک عمری کشیدم از برایت انتظار

تابه کی باشم برای انتظارت اشکبار                        ایعزیز قلب من ای خوب خوبانم بیا

وظایف شیعیان در زمان غیبت امام زمان(عج)،نویسنده:سیدرضی سیدنژاد،انتشارات تهذیب ،چاپ دوم ،صفحه317   

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ
ای که برای هر خیری به او امید دارم

وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ
و از خشمش در هر شری ایمنی جویم

یا مَنْ یُعْطِی الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ
ای که می دهد (عطای ) بسیار در برابر (طاعت ) اندک

یا مَنْ یُعْطی مَنْ سَئَلَهُ
ای که عطا کنی به هرکه از تو خواهد

یا مَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ
ای که عطا کنی به کسی که از تو نخواهد

وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ
و نه تو را بشناسد

تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَهً
از روی نعمت بخشی و مهرورزی

اَعْطِنی بِمَسْئَلَتی اِیّاکَ
عطا کن به من به خاطر درخواستی که از تو کردم

جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَهِ
همه خوبی دنیا و همه خوبی و خیر آخرت را

وَاصْرِفْ عَنّی بِمَسْئَلَتی
و بگردان از من به خاطر همان درخواستی که از تو کردم

اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَهِ
همه شر دنیا و شر آخرت را

فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ
زیرا آنچه تو دهی چیزی کم ندارد (یا کم نیاید) و

وَزِدْنی مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ
بیفزا بر من از فضلت ای بزرگوار

یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ
ای صاحب جلالت و بزرگواری

یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ
ای صاحب نعمت و جود

یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتی عَلَی النّارِ
ای صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ

ادامه »

هرچه باشد من نمک پرورده ام / دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
حج من بی فاطمه بی حاصل است / فاطمه حلال صدها مشکل است

بايد از فقدان گل، خونجوش بود

در فراق ياس، مشكي پوش بود

ياس ما را رو به پاكي مي برد

رو به عشقي اشتراكي مي برد

ياس يك شب را گل ايوان ماست

ياس تنها يك سحر مهمان ماست


بعد روي صبح، پرپر مي شود

راهي شبهاي ديگر مي شود


ياس مثل عطر پاك نيّـت است

ياس استنشاق معصوميّـت است


ياس بوي حوض كوثر مي دهد

عطر اخلاق پيمبر مي دهد


حضرت زهرا دلش از ياس بود

دانه هاي اشكش از الماس بود


داغ عطر ياس زهرا زير ماه

مي چكانيد اشك حيدر را به چاه


عشق محزون علي ياس است و بس

چشم او يك چشمه الماس است و بس


اشك مي ريزد علي مانند رود

بر تن زهرا: گل ياس كبود


گريه كن زيرا كه دُخت آفتاب

بي خبر بايد بخوابد در تراب


اين دل ياس است و روح ياسمين

اين امانت را امين باش اي زمين


نيمه شب دزدانه بايد در مغاك

ريخت بر روي گل خورشيد، خاك

شاعر:احمد عزیزی