فتنه
فرزن آدم از دوچیز بیزار است: یکی مرگ در صورتی که مرگ برای اواز فتنه بهتر است و کمی مال در صورتی که هرچه مال کمتر باشد حساب آن آسانتر است.
فتنه بیاید و بندگان را مغلوب کند و دانشمند به کمک دانش خود از آن رهایی یابد.
مرد که در خانه ی خویش بماند از فتنه سالم ماند.

نهج الفصاحه، سخنان و خطبه های رسول مکرم اسلام(ص) ، ص509

یك خاطره تلخ دارم. برایتان بگویم چشمهایتان باز شود. عالمی در مشهد بود كه اگر می‌ایستاد تمام علما و مراجع پشت سرش نماز می‌خواندند. مرحوم شد به نام آیت‌الله میرزا جواد تهرانی. از اولیای خدا بود. ایشان زمان شاه به من فرمود كه شما یك چند ماهی مشهد بیا و كلاسداری را برای طلبه‌های جوان بگو. اطاعت كردیم، خانه‌ قم را اجاره دادیم، مشهد اجاره كردیم، اسباب‌كشی، رفتیم با امام رضا(ع) یك قرارداد ببندیم.

طوری نیست. گفتیم: یا امام رضا(ع) ما چند ماه اینجا می‌مانیم سخنرانی می‌كنیم از هیچ‌كس هم پول نمی‌گیریم. تو هم امام رضا هستی از خدا بخواه من صد در صد مخلص باشم. حرف‌هایمان را با امام رضا(ع) زدیم و كلاس‌ها شروع شد. انواع كلاس‌ها چند ماه، یكی از این كلاس‌ها شلوغ بود، در مسجد هم تنگ بود، بعد از جلسه وقتی داشتیم می‌رفتیم، مثل ته قیف در تنگ بود. ما هم قاطی جمعیت می‌رفتیم.

یك نفر رویش را عقب كرد و من را دید ولی محل نگذاشت. ببین چنین كرد. بعد چنین كرد. من یك چیزی‌ام شد گفتم: یا نگاه نكن، یا اگر دیدی من پشت سر تو هستم بگو: حاج آقا ببخشید، بفرما جلو! یك چیزی بگو. یعنی قشنگ چنین كرد و بعد هم اینطور كرد. تا یك چیزی‌ام شد فهمیدم اخلاص نیست.

چون قرآن می‌گوید: علامت اخلاص این است كه نه پول بخواهد نه تشكر. من از اینها پول نمی‌گرفتم، اما توقع بفرما جلو، حاج آقا ببخشید، چیزی، می‌خواستم بگوید. ما دیدیم اِ… خودمان را از جمعیت كنار كشیدیم و كنار مسجد نشستیم و یك خرده فكر كردیم و گفتم: بله، با خدا كه نمی‌شود شوخی كرد. حضرت عباسی در دلم این بود كه اینها از من تشكر كنند و نكردند در ذوقم خورد.

خانه‌ آیت الله میرزا جواد آقا رفتم. گفتم: آقا شما یادتان هست به من فرمودید بیایم مشهد كلاس بگذارم؟ آمدم و كلاس گذاشتم و چند ماه گذشت با امام رضا(ع) هم یك چنین حرف‌هایی رفتیم زدیم، چند ماه گذشته هم عمر ما رفت، هم پول نگرفتیم و هم اخلاص نداریم.

«خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَة» (حج/11) تا این را به ایشان گفتیم، قصه را هم گفتم كه كنار در به من تعارف نكردند یك چیزی‌ام شد. ایشان به گریه زد. یك گریه‌ای كرد. به حدی صدایش بلند شد، با ناله گریه می‌كرد. پیرمرد هشتاد ساله كمر خمیده، اشك‌ها روی ریشش می‌آمد و از ریشش به لباسش می‌چكید. دیدیم عجب حال این پیرمرد به هم خورد. گفتم: آقا گریه نكنید من گناهم دو تا شد!

ادامه »

صفحات: 1· 2

درست فكر كردن، درست تحليل كردن، تحليل درست را به ديگران منتقل كردن و سعي در روشن و آگاه كردن كسي كه فكر مي‏كنيد ناآگاه است.

“به نظر بنده این مطلب تنها شامل دانشجو نمی شود بلکه طلاب را هم شامل می شود “

(بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در جلسه پرسش و پاسخ دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي 82/02/22)‏

شلغم از دسته سبزیجات با طبع گرم است . این میوه بسیار مقوی بوده و اگر بعوان صبحانه بخورید تا ظهر سیر خواهید بود. این سبزی برای تقویت بینایی بسیار مفید است. شلغم باعث افزایش ادرار میباشد. همچنین خوردن شلغم برای افزایش میل جنسی بسیار مفید است. کسانی که سنگ مثانه دارند حتما از این سبزی استفاده کنند.

– هيچگاه شلغم را داغ نخوريد سوزاك مي‎شويد.

– براي درمان ورم طحال و سوزش ادرار ريشه باريك شلغم (دم باريك) را تميز بشوييد خشك كنيد و بساييد با كمي عسل ميل كنيد اگر نبود از تخم شلغم استفاده شود.

– براي تسكين دردهاي مفصلي، نقرس، شلغم پخته را به‎صورت ضماد بگذاريد.

– براي ترك پوست دراثر سرمازدگي و خارش از روش شماره ۹ استفاده شود.

– شلغم براي كساني كه گواتر دارند خوردنش مجاز نمي‎باشد.

– شلغم چاق كننده است.

– خوردن شلغم باعث كم شدن جوش‎هاي غرور جواني مي‎گردد.

– اگر خانم شيردهي شلغم را در دوران شيردهي به كودك بدهد يا خود او مصرف كند يا دوران بارداري بخورد باعث رشد و محكم شدن استخوان كودك، زود درآوردن دندان، زود حرف زدن و زود به راه افتادن مي‎شود و در مقابل بيماري‎ها مقاوم‎تر است.

– براي درمان كم‎خوني شلغم را رنده كرده و با كمي نمك روي آن را بپوشانيد با جعفري يا سالاد مخلوط نموده همراه غذا بخوريد.

– جهت گلودرد آب شلغم غرغره كنيد.

– براي سر باز كردن دمل و كورك مرهم شلغم را بگذاريد.

– اگر ۴۰ روز به خوردن شلغم مداومت كنيم بيشتر امراض از بدن خارج مي‎شود.

ادامه »

یک بار شخصی به محضر علامه آمده بود، اما ایشان را نمی شناخت و به همین سبب سخنان ناپسندی گفـته بود. وقـتی فهمید شخصی که رو به روی وی نشسته، علامه طباطبائی است، اظهار شرمندگی و عذرخواهی کرد و به ایشان گفت: «من گمان نمی کردم که شما حضرت علامه طباطبائی باشید و از ظاهرتان این گونه تصور کردم که یک مرثیه خوان (امام حسین) هستید!»
علامه فرمود: «ای کاش بنده یک مرثیه خوان حضرت سیدالشهدا علیه السلام بودم! همه سال هایی که سرگرم درس و بحث بوده ام، با یک مرثیه خوانی امام حسین علیه السلام برابری نمی کند!