الف)تقویت تقوا،پرهیزگاری و اخلاص

امام صادق (علیه السلام)می فرمایند:خداوند متعال فرموده:«روزه از من است و پاداش آن را من          می دهم»

ب)مانع عذاب های دنیوی و اخروی

امام علی (علیه السلام)می فرماید:«روزه روده را باریک می کند،گوشت را می ریزد و از گرمای سوزان دوزخ دور می گرداند»

ج)آرامش روان و جسم

روزه داری روح و روان و قلب و دل نیز جسم را آرامش داده و باعث سلامتی روح و تندرستی جسم می شود.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) می فرماید:«روزه بگیرید تا سالم بمانید.»

ادامه »

توفیق روزه :

در ماه رمضان خداوند متعال توفیق روزه داری را به بندگانش داده است؛«پس هر که ماه رمضان را درک کرد باید روزه بگیرد.»سوره بقره/آیه 185

ماه مبارک آمد،ای دوستان بشارت

کز سوی دوست ما را هر دم رسد اشارت

آمد نوید رحمت ،ای دل ز خواب برخیز

باشد که باقی عمر،جبران شود خسارت

فرارسیدن ماه ضیافت الهی بر شما مبارک

انواع ارتباطات غيرکلامي

انواع ارتباطات غيرکلامي، که در جلسات مشاوره و به‌ويژه در جلسة مصاحبة تشخيصي بايد مورد توجه مشاور و روان‌درمانگر قرار گيرد، عبارت‌اند از:
رفتارهاي غير‌کلامي با استفاده از زمان (کندي و سرعت)؛
رفتارهاي غير‌کلامي با استفاده از اجزاي بدن (تماس چشمي، حالات چشم‌ها، پوست و رنگ آن، عرق کردن، وضعيت دست و پا و سر، حالات چهره، اشارات و حرکات بازو و دست، رفتارهاي خودآزارگري مانند کندن مو و جويدن ناخن، رفتارهاي تکراري مانند بازي با دکمه، اشاره‌ها يا دستورها و لمس کردن)؛
رفتارهاي غير‌کلامي با استفاده از مصوت‌هاي واسطه‌اي (لحن، سرعت، بلندي و بيان)؛
رفتارهاي غيرکلامي با استفاده از محيط (فاصله، موقعيت در اتاق، لباس، ترتيب قرار گرفتن در محيط). [1]

پی نوشت :
[1] . سعيد شاملو، كاربرد روان‌درماني، ص‌128. مشاوره زیر گنبد فیروزه ای، محمدتقی علوی و محمدحسین قدیری، مرکز مشاوره مؤسسه امام خمینی قم، ص70.

خصوصيات امام حسن (علیه السلام)- عبادت امام حسن (علیه السلام)
در مناقب ابن شهر آشوب و روضة الواعظين روايت شده است كه امام حسن عليه السّلام هر گاه وضو مي ساخت، بندهاي بدنش مي لرزيد، و رنگ مباركش زرد مي گشت سبب اين حال را از آن حضرات پرسيدند فرمود: سزاوار است بر كسي كه مي خواهد نزد ربّ العرش به بندگي بايستد آن كه رنگش زرد گردد و لرزه بر اندامش افتد. چون به مسجد مي رفت وقتي كه نزد در مي رسيد سر را به سوي آسمان بلند مي كرد، و مي گفت:«الهي ضيفك ببابك يا محسن قد اتيك المسيء فتجاوز عن قبيح ما عندي بجميل ما عندك يا كريم»، يعني: اي خداي من، اين مهمان تو است كه بدرگاه تو ايستاده، اي خداوند نيكوكار بنزد تو آمده بنده تبه كار، پس درگذر از كارهاي زشت و ناستوده من، به نيكيهاي خود اي كريم[1].

[1] . منتهي الآمال/ ج 1/ باب چهارم/ فصل دوم/ ص 161.