دزفول را فراموش نکنید...
نوشته شده توسط12059m 4ام خرداد, 1392در پایگاه های هوایی عراق برای خلبانان، درشت نوشته بودند:
دزفول را فراموش نکنید
دزفول، دروازهی خوزستان بود و خوزستان، دروازهی ایران. این را هم دزفولیها خوب میدانستند و هم عراقیها.
از همان روز اول، مردم دزفول فهمیده بودند که باید بمانند، مقاومت کنند، مجروح شوند و شهید بدهند. آنها یاد گرفته بودند که چطور با یک موشک که از ناکجاآباد بر سرشان فرود میآید، کنار بیایند.
مثل آن مادر پیری که دو تا از پسرهایش شهید شده بودند. آمده بود کوچه را آب و جارو میکرد؛ میگفت که: دلم میخواهد وقتی رزمندگان آمدند اینجا ببینند که ما هنوز هستیم و پشتشان را خالی نکردهایم. یا مثلاً آن روز که انتخابات ریاست جمهوری بود، شب قبلش پنج تا خمپاره زدند به شهر، فردا مردم شهیدایشان را بردند سردخانه بعد رفتند به کاندیدایشان رأی دادند، بعد شهدایشان را بردند دفن کردند. اولویتها برای مردم معلوم بود. راهپیمایی روز قدسشان را زیر موشکباران انجام میدادند.
در سختیها اصلاً اهل کوتاه آمدن نبودند. برای مقابله با عراقیها اسلحه کم داشتند. مردانه یک نارنجک میانداختند وسط ورقبازی چند تا عراقی و با خشاب پر برمیگشتند بین بقیه. شعار و تکبیر هم که چاشنی غم و شادیشان شده بود. مؤمن بودند وگرنه در آن کشاکش بلا، هر کس بود از شهر میرفت و دنبال یک سرپناه امن.
خوش به سعادت معتکفین
نوشته شده توسط12059m 4ام خرداد, 1392
تعریف اعتکاف
اعتکاف از ماده «عکف » در لغت به معنای اقبال و روی آوردن به چیزی و ملازمت آن بر سبیل تعظیم است .
و«اعتکاف در شرع، التزام به توقف و درنگ در مسجد به قصد قربت است .» (1)
در یک تعریف جامع اعتکاف عبارتست از: «اقامت کردن برای حداقل سه روز در مسجد به قصد عبادت با مراعات شرایط لازم .» (2)
پي نوشت:
1) مفردات راغب، ص 350 .
2) دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 9، ص 355 .
دردانه بی همتای خداوند منان
نوشته شده توسط12059m 2ام خرداد, 1392
مادر فاطمه زهرا
در ميان ميليونها بانوي با فضيلت جهان، تنها يک بانو اين افتخار را پيدا کرد که دُرِّ شاهوار جهان آفرينش، دُردانه بي همتاي خداوند منّان باشد و سرور بانوان عالم، دخت گرانمايه پيامبر خاتم، وجود اقدس فاطمه اطهر را در صدف خود بپروراند، و او کسي جز حضرت خديجه نيست.
از رسول اکرم احاديث فراواني در مناقب حضرت خديجه رسيده است که فقط به شماري از آنها اشاره مي کنيم:
1. خديجه، صدّيقه امّت من است.
2. هر روز چندين بار خداوند به خديجه بر فرشتگان مباهات مي کند.
3. خديجه برترين امّهات مؤمنين است.
4. هرگز خدا همسري بهتر از او براي من جايگزين نکرده است.
5. برترين بانوان بهشتي، خديجه دخت خويلد و فاطمه دخت محمّد است.
6. خديجه بر بانوان امّت من برتري داده شده است.
7. خداوند محبّت خديجه را بر من ارزاني داشت.
8. خديجه در ايمان به خدا و من، گوي سبقت را از همه بانوان عالم ربود.
9. خداوند شکم مادرت را (خطاب به حضرت فاطمه ظرف امامت قرار داد.
برگرفته از کتاب « صدف کوثر» اثر علي اکبر مهدي پور ، نسخه pdf سايت خديجه کبري
اعمال شب نیمه ماه
نوشته شده توسط12059m 1ام خرداد, 1392
شب نيمه ماه
اين شب، شب ارزشمندى است كه چند عمل در آن وارد شده است:
اوّل: غسل.(1)
دوم: احياى آن شب به عبادت كه فضيلت بسيار دارد.(2)
سوم: زيارت امام حسين(عليه السلام) كه زيارت آن حضرت در شب و روز نيمه رجب مورد تأكيد قرار گرفته است.(3)
چهارم: شش ركعت نماز بگذارد (هر دو ركعت با يك سلام) و در هر ركعتى «حمد» و «يس» و «ملك» و «توحيد» را بخواند .
پنجم: بجا آوردن سى ركعت نماز، كه در هر ركعت يك مرتبه «حمد» و ده مرتبه سوره «توحيد» را بخواند، در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله)پاداش فراوانى براى اين نماز ذكر شده است.(4)
ششم: دوازده ركعت نماز (هر دو ركعت به يك سلام) و در هر ركعت يك بار «حمد» و يك بار «سوره» را مى خوانى و پس از پايان نمازها هر يك از سوره هاى «حمد»، «فلق»، «ناس»، «توحيد» و «آية الكرسى» و همچنين سوره «قدر» را چهار مرتبه مى خوانى و پس از آن، چهار مرتبه مى گويى: سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ لاَ اِلهَ إِلاَّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَر. سپس مى گويى: أللّهُ أللّهُ رَبِّي، لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً، ما شاءَ اللهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ.
اين نماز را «سيّد» در «اقبال» از امام صادق(عليه السلام) روايت كرده است.(5)
1. زاد المعاد، صفحه 19 و 20.
2. همان مدرك.
3. همان مدرك.
4. اقبال، صفحه 656.
5. همان مدرك
ثواب روزه در چهاردهم ماه رجب
نوشته شده توسط12059m 1ام خرداد, 1392روز چهاردهم ماه
روزه گرفتن در اين روز پاداش فراوانى دارد. در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «هركس كه روز چهاردهم ماه رجب را روزه بگيرد، خداوند پاداشى به وى عنايت كند كه نه چشمى ديده و نه گوشى شنيده و نه بر قلبى خطور كرده باشد!…».(1)
1. همان مدرك، صفحه 655.