مرحوم آيت لله العظمي محمد کوهستاني از علماي عارف مازندراني در سلسله توصيه هاي خود به طلاب و روحانيون وظايف و راه طلبگي را مقدس دانسته و شرايط آن را بيان کرده اند.

عصر دانه و دام

اهل علم در هر زماني در معرض اغفال و فريب قرار دارند، منتها زمان ها فرق مي کند در عصر و زمان ما، توبيخ و ملامت در کار بود، مي گفتند شغل قحط است که انسان آخوند بشود و از همه چيز محروم گردد و بدين وسيله روحيه را سست مي کردند و اميدها را مبدل به يأس و نا اميدي مي نمودند، ولي ما از ملامت و سرزنش آنان اغفال نشديم و با نان و پنير آقا امام زمان عليه السلام ساختيم وفا نشان داديم و صفا ديديم،اما عصر و زمان شما عصر دانه و دام است، هم حقوق و پول را مطرح مي کنند و هم مقام و پست وعده مي دهند، تا شما را فريب دهند، مراقب باشيد نسبت به امام زمان (عج) بي وفايي نکنيد، استقامت کنيد؛ وفادار باشيد تا به مقصد برسيد.

ذکر دائمي

انسان بايد عادت به ذکري داشته باشد که در مواقع حساس مرگ و انتقال از اين عالم بتواند طبق عادت هميشگي آن ذکر را بگويد.

سنگيني وظيفه روحانيون

روحانيت مثل پارچه سفيدي است که اگر لکه يا سياهي کوچکي به آن برسد، فوراً از دور پيدا مي شود، پس روحانيت بايد وظيفه خود را بدانند و مواظب باشند.

معراج السعاده  فراموش نشود

به طلبه ها سفارش کنيد همان طور که بعد از نماز صبح قرآن قرائت مي کنند دو صفحه کتاب اخلاقي مرحوم ملا احمد نراقي را هم مطالعه کنند.

نکند تشنه برگردي

به يکي از طلابي که جهت ادامه تحصيل عازم مشهد مقدس بود، چنين موعظه کرد

اگر آدم کنار چشمه اي باشد و تشنه هم باشد، آب نخورد و از تشنگي بميرد مردم او را ملامت مي کنند و او را عاقل نمي دانند. شما داري مي روي کنار چشمه جوشان امامت و ولايت نکند که از آب زلال ولايت استفاده نکني و تشنه برگردي.

گفتني است مرحوم آيت‌الله العظمي محمد کوهستاني در سال 1308 ه ق در روستاي کوهستان از توابع استان مازندران چشم به جهان گشود و بعد از اتمام علوم پايه و ادبيات به مشهد مقدس هجرت کرد و بعد از کسب فيوضات علمي و معنوي در جوار مضجع شريف امام رضا (ع) به نجف اشرف مهاجرت نمود و سپس به زادگاه خود بازگشت.