اوج مصيبت امام حسين (ع)
شيخ صدوق قدس سره در علل الشرايع به اسناد خود از عبدالله بن فضل هاشمي روايت كرده كه گفت : به امام صادق عرض كردم : يا بن رسول الله ، چه شد روز عاشورا روز شهادت حسين است روز بزرگ مصائب است ، و حال آن كه روز وفات رسول الله و روزي كه فاطمه جهان را وداع گفت و روزي كه اميرالمومنين شهادت يافت و روزي كه حسن بن علي به ضربت ستم شهيد گشت واجب مي كند كه مصائب اين روزها بزرگ تر باشد ؟
امام فرمود: مصيبت روز قتل امام حسين بزرگ تر است از جميع ايام ، زيرا كه اصحاب كساء كه در نزد خداوند بهترين آفريدگانند، فزون از پنج تن نباشند و آنها محمد و علي فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام هستند و جود عالم منوط به وجود ايشان بود چون رسول خدا جهان را وداع كرد مردمان به بقاي چهار تن ديگر شاد بودند و چون فاطمه از دنيا رفت مردمان به وجود حسن و حسين عليهماالسلام تسليت مي يافتند چون علي به شهادت رسيد، امام حسن و امام حسين عليهماالسلام به جاي او بودند و بعد از شهادت حسن مردم چشمشان به جمال حسين بود اما چون حسين را به قتل رساندند كسي از اصحاب كساء باقي نماند تا مردم را در سوگواري آن حضرت سير و سلوكي باشد ولي شهادت حضرت حسين چنان بود كه پيامبر و علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام همگان را شهيد كرده باشند اين جاست كه مصيبت روز شهادت حسين بزرگترين ايام و برزگترين مصائب است . ( وقايع الايام ، ص 371.)
http://www.ghadeer.org/site/dowran/masomin/maso_feh.html