نامه اي به كودكان سنگ
امروز مي خواهم براي تو اي فرزند فلسطين بنويسم.
بنويسم فلسطيني كه 60 سال با سنگ در مقابل تفنگ و موشك سربازها مي ايستد.
كودكاني كه از بدو تولد به جاي شنيدن صداي دلنشين چهچهه بلبل صداي دلخراش توپ و تفنگ مي شنوند. نوجواني كه به جاي كتاب و دفتر در دستانش سنگ بود شايد همين سنگ ها بودند كه به آنها درس اميد و مقاومت مي داد.
مادري كه به فرزندانش يادآوري مي كرد كه از وطنشان دفاع كنند و با درس خواندن مقاومت و هيچ گاه از اميد و مقاومت دست برندارند. پدري كه وصيت نامه اش به فرزندانش يادآوري مي كرد كه ميهنشان فلسطين است مبادا از آن دست بردارند و حتي تا آخرين قطره ي خون شان هم پاي هويت و ملتشان بايستند و نگذارند خون برادران و خواهرانشان پايمال شود. مي دانم كه خوب مي داني.
حال مي خواهم من به تو بگويم كودك فلسطيني:…
ولي دريغ از توان نوشتن سخن، مي خواهم بگويم مقاومت كن ولي تو خود بهتر از من معني مقاومت را مي داني، مي خواهم بنويسم صبور باش ولي تو خود درس صبر مي دهي، مي خواهم بگويم با غرور سرت را بلند كن ولي مي بينم چطور جلوي دشمن سربلند كرده و سينه سپر كرده اي، مي خواهم بگويم مانند كوه باش ولي مي بينم كه تو و برادرانت چگونه مانند كوه پا بر جاييد و حتي اسلحه هاي، سرد و آهني هم نمي تواند كوه هاي به هم پيوسته و درخت هاي قدعلم كرده را از هم بپاشاند.
پس فقط مي توانم بگويم ما با توييم و برايت دعا مي كنيم.
«ما همواره كنار فلسطين خواهيم ماند» امام خمینی (ره)
«امام خميني»(ره)