دسته ما معروف شده بود به دسته پیچ و مهره ای ها ! تنها آدم سالم و اوراقی نشده ، من بودم كه تازه كار بودم و بار دوم بود كه به جبهه آمده بودم. دیگران یك جای سالم در بدن نداشتند . یكی دست نداشت ، آن یكی پایش مصنوعی بود و سومی نصف روده هایش رفته بود و چهارمی با یك كلیه و نصف كبد به زندگانی ادامه می داد و …

   یك بار به شوخی نشستیم و داشته هایمان (جز من) را روی هم گذاشتیم و دو تا آدم سالم و حسابی و كامل از میانمان بیرون آمد! دست، پا، كبد، چشم، دهان و دندان مجروح و درب و داغون كم نداشتیم. خلاصه كلام، جنسمان جور بود.

   یكی از بچه ها كه هر وقت دست و پایش را تكان می داد،  انگار لوله هایش زنگ زده و ریزش داشته باشد، اعضا و جوارحش صدا می كرد، با نصفه زبانی كه برایش مانده بود گفت:« غصه نخورید ، این دفعه كه رفتیم عملیات از تو كشته های دشمن یك دو جین لوازم یدكی مانند چشم و گوش و كبد و كلیه می آوریم ، یا دو سه تا عراقی چاق و چله پیدا می كنیم و می آوریم عقب و برادرانه بین خودمان تقسیم می كنیم تا هر كس كم و كسری داشت ، بردارد. علی ، تو به دو سه متر روده ات می رسی. اصغر ، تو سه بند انگشت دست راستت جور می شود. ابراهیم ، تو كلیه دار می شوی و احمد جان ؛ واسه تو هم یك مغز صفر كیلومتر كنار می گذاریم. شاید به كارت آمد! » همه خندیدند جز من . آخر «احمد» من بودم.

 

 کتاب رفاقت به سبک تانک صفحه 32

آن کس که دعا می کند نگوید: بارالها مرا محتاج به هیچکس از مخلوقین خود منما ، زیرا انسانی نیست مگر آنکه محتاج به مردم است . اگر می خواهد دعای صحیح بنماید بگوید: مرار به اشرار خلقت محتاج منما. کسی نگوید : خدایا ! از فتنه و امتحان به تو پناه می برم ، زیرا آزمایش مردم قطعی است و حتماً همه ی افراد در زندگی باید مورد آزمایش قرار گیرند ، بلکه در مقام دعا بگوید : خدایا ! از آن امتحانی که موجب لغزش می شود و باعث گمراهی و کجروی انسان می گردد به تو پناه می برم.

و هم جنین می فرماید: هیچ فرد دعاکننده ای از خداوند ،بالاتر از قدر و منزلت و ارزش خود تقاضا ننماید ، زیرا چنین انسانی که تقاضای بی مورد و فوق مقدار وزن خود می نماید .شایسته ی محرومیت است که به آن دعا دست نیابد و آن دعا از وی پذیرفته نشود.

«»زتدگی و ناملایمات»

مردی در حضور علی (علیه السلام ) درباره ی دوست خود دعا کرد و گفت : خداوند هیچ ناملایمی و مکروهی را برای او پیش نیاورد و درباره ی او روا ندارد.علی (علیه السلام) که این دعا را شنید به او فرمود : شما برای دوست خود دعا کرده ای به مرگ، یعنی می گویی: خدایا دوست مرا از دنیا ببر و به حیات او خاتمه بده ، زیرا انسان زنده و کسی که در دنیا زندگی می کند لابد و ناچار باید به ناملایمات و مکروهاتی دچار گردد.

پی نوشت:

شرح ابن ابی حدید بر نهج البلاغه ، ج20، ص289

با احترام به اطلاع می رساند مدرسه علمیه خاتم الاوصیاء(عجل الله علیه و آله) به منظور روشنگری و حضور آگاهانه طلاب در انتخابات نشست سیاسی رابه این منظوردر روز دوشنبه مورخ 8/12/90 در سالن اجتماعات مدرسه برگزار شد.کارشناس این نشست حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا قاسمی بودند.